Małe grupy od początku istnienia wspólnoty były jej integralną częścią. Wierzymy, że wzorzec budowania siebie nawzajem poprzez relacje w niewielkich grupach jest zgodny z obrazem nowotestamentowego Kościoła. Jezus w czasie swojej posługi na ziemi zadbał o to, aby zgromadzić wokół siebie małe grono bliskich uczniów – było to dwanaście osób. W Kościele w Jerozolimie (Dzieje Apostolskie rozdział 2.) widzimy zarówno duże zgromadzenia Kościoła –  spotkania w przedsionku Salomona w Świątyni – jak i małe grupy spotykające się w domach. Obok dużych spotkań małe grupy dają podstawę więzi i rozwoju we wspólnocie.

Fascynujące w  grupach jest to, że ludzie bardzo szybko otwierają się i dzielą tym, co naprawdę ich nurtuje. Mamy poczucie autentyczności, kiedy w kameralnym gronie mówimy o swoim życiu. Dzieje się tak, ponieważ każdy chrześcijanin potrzebuje bliskiej więzi z wierzącymi. Kościół to ludzie, którzy mają wspólnotę z Panem Jezusem i ze sobą nawzajem. W małej grupie możemy poprosić o modlitwę, zachęcać się nawzajem, wspierać w trudnych chwilach. W naturalny sposób tworzą się relacje dające poczucie zaufania i szacunku dla siebie nawzajem. Słuchamy i uczymy się razem. Jemy razem. Modlimy się razem. Jest to też miejsce czytania, rozważania i stosowania Słowa Bożego.